x

ANGLISHT

 
VIROLOGJI – KAPITULLI SHTATË 

VIRUSI I PAMJAFTUESHMRISË IMUNE TEK NJERIU DHE SIDA

PJESA E GJASHTË  

Tipet, Nën-tipet dhe bashk-receptorët

 

Dr Richard Hunt

Professor
University of South Carolina School of Medicine

 

Përktheu:
Profesor Kristaq Bërxholi
Virolog - Fakulteti i Mjekësisë  Veterinare
Departamenti i Lëndëve Paraklinike
Tiranë  - Shqipëri 

LIDHJE ME SEKSIONET E TJERA TË VIH DHE SIDA JANË  NË FUND TË KËSAJ FAQEJE

Tipet e VIH

Gjenetikisht dhe antigjenetikisht mund të dallohet dy tipe të VIH. HIV-1 është shkaktari  i pandemisë aktuale botërore, ndërsa VIH-2 është gjetur në Afrikën perëndimore , porse rrallë  në vëndet të tjera. VIH-2 i cili transmetohet në të njëjtën rrugë  si dhe VIH-1, shkakton SIDA më shumë të ngadaltë se sa VIH-1, porse nga ana tjetër  klinikisht sëmundjet janë njësoj. Të dy virusët si VIH-1 dhe VIH-2 mendohet se kanë ardhur nga  virusi  i pamjaftueshmërisë  immune majmunit simian (VIS). VIH-2 është i lidhur shumë ngushtë  me VIS  të gjetur në Afrikën perëndimore. 

Nën-grupet dhe nën-tipet

Ka tre nëngrupe të VIH-1 (kryesorë ose më të rëndësishëm), M (kryesor ose më i rëndësishëm), N (i ri) dhe O. Tipi  O i VIH-1 është gjetur në Kamerun dhe Gabon, ndërsa grupi i rrallë N gjithashtu është gjetur në Kamerun. Ka shumë të ngjarë që VIS të ketë infektuar njeriun  në raste të veçanta që është krijuar mundësia për të krijuar tre nën-grupe.

Bazuar në analizën e sekuencave të nukleotideve të geneve env dhe gag, është gjetur që ka së paku dhjetë nën-tipe të ndryshme të VIH-1 brënda grupit M- Këto janë shënuar nga A tek J. Më kryesori është tipi B në Amerikën e Veriut, Amerikën Latine dhe në Karibean, Europë, Japoni dhe Australi (figura 14a). Shumë në-ntipe janë gjetur në Afrikën nën-Sahariane me A dhe D në nivel të lartë në Afrikën qëndrore  dhe l dhe C në Afrikën e jugut. Tipi C është gjithashtu  dhe formë predominuese  në Nepal dhe Indi. Është tipi C që ka shkaktuar infeksione më të shumtë në të gjithë botën. Tipi E është gjetur në Tailandë dhe në Afrikën qëndrore, tipi F në Brazil dhe Rumani, tipi G në Rusi dhe Gabon, ndërsa tipi H është gjetur në Zaire dhe në Kamerun. Nëntipi K është gjetur në Kongo dhe në Kamerun. Nëntipi I është një emërtim që i është dhënë  një prej nën-tipi i gjetur në Qipro, porse emri nuk është përdorur gjatë.

Në disa vënde, janë gjetur mozaikë (rekombinantë) midis nëntipeve të ndryshme (figura 14b).  Këto krijohen kur nëntipe të ndryshëm infektojnë një person në të njëjtën kohë dhe ndodh rekombinimi. Nëntipi i mëparshëm I është një formë rekombinante qarkulluese (FRQ) që është një rekombinim i nëntipeve A, G dhe K (figura 14c).

Ka disa të dhëna nga studimet laboratorike  që nëntipet e ndryshme të VIH-1 mund të  transmetohen në rrugë të ndryshme. Kështu p.shembull. tipi B i gjetur në vëndet perëndimore, mund të transmetohet  më tepër në mardhëniet homoseksuale dhe atë të gjakut (si dhe përdorim intravenoz të drogë), ndërsa tipi C dhe E mund të transmetohet më tepër në rrugën heteroseksuale. Kjo është për arsye se  tipi C dhe E replikohen më mirë në qelizat e Langerhansit që gjënden në mukozën  e cerviksit, vaginës, penisit ndërsa tipi B replikohet më  mirë në mukozën rektale. Është parë gjithashtu që tipi E të jetë transmetuar më rregullisht  midis partnerëve seksualë se sa tipi B.

Nëntipi  D duket se është më shumë virulent se sa nëntipi A, që do të thotë që njerzit e infektuar e  përhapin  sëmundjen shumë më shpejt. Më tej nëntipi D dhe C duket se transmetohen më me efektivitet nga nëna tek fëmija se sa nëntipi A.

Figura 14b
Përhapja globale e  nëntipeve të VIH dhe rekombinantëve   
 

Figura 14c
CRF04cpx paraqet një rekombinant  të Qipros Greke nga ku ai është klasifikuar  si një rekombinat A/G/I. Ky rekombinant  është gjetur së fundmi të jetë më shumë një  mozaik kompleks i përbërë  nga nëntipet H, G, H, K dhe regjione të paklasifikuara. Emri i nëntipit I nuk është  përdorur gjatë.  Los Alamos National Security, LLC, for the U.S. Department of Energy's National Nuclear Security Administration


 

Qysh kur epidemia e SIDA filloi ka patur njerëz të cilët  ishin qartësisht të ekspozuar  kundrejt virusit , porse ata dukeshin se nuk shfaqnin asnjë shënjë dhe sasia e qelizave CD4+ ishte normale. Këta janë quajtur kohe e gjatë pa përparim: Njerz të cilët janë të infektuar me VIH për më shumë se 7 vjet, të cilët kanë  stabilitet në numurin e qelizave T CD4+  mbi 600 cu mm dhe nuk kanë histori të shënjave dhe nuk kanë marrë asnjëherë preparate anti-retrovirale. Struktura e nyjeve të tyre limfatike  duket normale. Limfocitet T CD4+ e këtyre pacientëve bien pas infeksionit primar, por serokonversioni paskëtaj ngelet  në nivelet normale deri në 15 vjet. Kjo duket se është në një grup heterogjenësh personash  tek të cilët  kjo sëmundje  për një kohë të gjatë pa përparim rezulton nga prezenca e një përgjigjeje immune prej qelizave T CD4+ robuste kundrejt VIH ose prej një replikimi të dobët të virusit VIH. Rreth 5% e pacientëve  të infektuar me VIH janë jo progresues për një kohë të gjatë.  

Personat të cilët janë  ekspozuar kundrejt  infeksionit, porse nuk janë infektuar: Bashkë-receptorët dhe sëmundja

Si do të theksohet më poshtë, një receptor kemokine në sipërfaqe të makrofagëve dhe të qelizave  ndihmëse  T CD4+ është  target nga kërkuesit si një bahk-receptor  për VIH për arsye  të njofjes së lidhjes së tyre të tre kemokinave të cilat duket se bllokojnë infeksionin. Natyra e këtij bashk-receptori mund të jetë një shpjegim se përse shumë njerëz të cilët janë  të ekspozuar në  mënyrë të përsëritur  kundrejt VIH, përsëri mbeten të painfektuar. Ata kanë parë që qelizat e disa individëve të ekspozuar por të painfektuar janë shumë rezistentë kundrejt infeksionit të VIH për shkak se ata kanë  receptorë mutantë të kemokinës. Më e zakonshme  e kësaj është fakti i humbjes së çiftit 32 që parandalon shfaqjen sipërfaqësore  të receptorit të kemokinës  të njohur si CCR5. 

Mutacionet e CCR5 janë relativisht të rrallë. Në rast se dy kopje të genit  për CCR5 janë defektivë, ai është faktikisht i pa mundur për virusin që të hyjë në qelizë dhe personat e ekspozuar kundrejt virusit janë imunë kundrejt infeksionit të VIH. Afërsisht 1 në 100 Kaukazianë kanë këtë mutacion të dyfishtë.. 17% kanë  një gen të vetëm defektiv. Amerikanët jo Afrikanë janë parë se kanë një mutacion të dyfishtë, por rreth 2% e tyre kanë   një mutacon të vetëm. Një gen  defektiv nuk krijon rezistencën , porse përparimi i sëmundjes është shumë më pak i shpejtë. Surpriza këtu është që këta persona nuk duken se kanë  një ngarkesë të reduktuar  të virusit ose një sasi të madhe të numurit të CD4 dhe arsyeja se përse këta njerëz, nga pikëpamja e përparimit të sëmundjes, janë mirë nuk është e qartë!

Ka shumë prej këtyre receptorëve të kemokinave dhe disa të tjerë që janë të mundshëm të jenë bashk-receptorë të VIH. Një mutacion heterozygot  në CCR2 mund të shtyjë sëmundjen SIDA me një mesatare nga 2 deri në 4 vjet. Ky mutacion mbrojtës i CCR2 është present në të gjitha racat  në Amerikë me një frekuencë  nga 20-25%. Një e katërta e të mbeturve  gjallë për një kohë të gjatë janë mutantë të CCR2 ose të CCR5.

Të tjerë që janë për një kohë të gjatë jo përparues të sëmundjes duket se kanë nivel të lartë  të kemokinave që lidhen tek këta receptorë dhe ndoshta kjo mban receptorët të bllokuar. Kjo mund të shpjerë tek terapia  në të cilën receptorët e kemokinës të makrofagëve dhe të qelizave T të bllokohen dhe siç është theksuar më poshtë disa kemokina janë supresorë të fuqishëm të infeksionit të VIH  in vitro.

Një fakt interesant është që një mutacion i CCR5 që jep pothuajse një rezistentë komplete kundrejt infeksionit të VIH ( i quajtur  “delta 32”), mendohet se mund të jetë i njëjti mutacion që i bëri  disa njerëz imunë kundrejt murtajës në mesjetë.
 

Antigenët HLA dhe sëmundja

PJESE TE TJERA TE VIH

PJESA  I VIRUSI I PAMJAFTUESHMËRISË  IMUNE TEK NJERZIT DHE SIDA

PJESA II VIH DHE SIDA; SËMUNDJA

PJESA III KURSI I SËMUNDJES

PJESA  IV PËRPARIMI DHE BASHKË-FAKTORËT

PJESA  V STATISTIKAT

PJESA VI  NËNTIPET DHE BASHKË-RECEPTORËT

PJESA VII  KOMPONENTËT DHE CIKLI JETËSOR I VIH

PJESA VIII  LATENCA E VIH

PJESA  IX GJENOMA E VIH

PJESA  X  HUMBJA E QELIZAVE CD4

PJESA XI  INFEKTIMI I QELIZAVE TË TJERA NGA VIH DHE POPULLACIONI I POLYMORFIZMIT

APENDIX I  VAKSINA ANTI-VIH

APENDIX II  SHKAKTON VIH- SIDA?

Kthehu në seksionin e virologji të Microbiology and Immunology On-line

faqja së fundi e ndërruar në  Monday, February 16, 2015
faqja mbahet nga  Richard Hunt