x

ANGLISHT

IMUNOLOGJIA – KAPITULLI IV  

IMUNOGLOBULINAT – STRUKTURA DHE FUNKSIONI  

Dr Gene Mayer
Department of Pathology, Microbiology and Immunology
University of South Carolina
Columbia

OBJEKTIVAT MËSIMORË

Diskutimi i veçorive të imunoglobulinave

Përshkrimi i strukturës bazike të imunoglobulinave

Korrelacioni ndërmjet strukturës dhe funksionit të imunoglobulinave

Definimi i regjioneve hipervariabile dhe kornizës së imunoglobulinave

Përkufizimi i klasëve e nënklasëve, tipeve e nëntipeve të imunoglobulinave

Përshkrimi i strukturës dhe vetive të klasëve të imunoglobulinave

Figura 1 Ndarja elektroforetike e proteinave të serumit

DEFINICIONI

Imunoglobulinat (Ig)

Janë molekula glikoproteinike të prodhuara nga plazma-qelizat (plazmocitet) si përgjegje ndaj një imunogjeni që veprojnë si kundërtrupa. Emërtimi imunoglobulinë rrjedh nga konstatimi i migrimit të tyre bashkë me proteinat globulare kur serumi, i cili përmban kundërtrupa vendoset në një fushë elektrike (fig.1)

FUNKSIONET E PËRGJITHSHME TË IMUNOGLOBULINAVE

Lidhja e antigjenit

Imunoglobulinat lidhen në mënyrë specifike në një ose disa antigjene përafërsisht të njejta. Lidhja e antigjenit nga ana e kundërtrupave është funksion parësor i kundërtrupave dhe mund të rezultojë me mbrojtjen e strehuesit. Valenca e kundërtrupave i referohet numrit të determinanteve antigjenike që mund të lidh një kundërtrup i vetëm. Valenca minimale e kundërtrupave është dy, por në disa raste ajo është edhe më e madhe.

Funksionet efektore

Shpeshherë lidhja e një kundërtrupi për antigjen nuk ka efekte të drejtëpërdrejta biologjike. Përkundër kësaj, efektet e rëndësishme biologjike janë pasojë e “funksioneve efektore” dytësore të kundërtrupave. Imunoglobulinat ndërmjetësojnë një mori funksionesh efektore. Zakonisht, aftësia për të bartur një rol të veçantë efektor kërkon lidhjen e kundërtrupit për antigjenin e tij. Secila nga imunoglobulinat nuk mund të ndërmjetësojë të gjitha funksionet efektore. Funksionet e tilla efektore përfshijnë:

  1. Fiksimin e komplementit. Kjo rezulton me lizën apo shkatërrimin e membranës qelizore dhe lirimin e molekulave biologjikisht aktive (shiko kapitullin e dytë)

2. Lidhjen në lloje të ndryshme qelizash- Qelizat fagocitare, limfocitet, pllakëzat e gjakut (trombocitet), mastocitet dhe bazofilet posedojnë receptorë që lidhin imunoglobulinat. Një lidhje e tillë mund të aktivizojë qelizat për të kryer funksione të caktuara. Disa imunoglobulina lidhen gjithashtu me receptorët në trofoblastin placentar e cila rezulton me kalimin e kundërtrupave nëpër placentë. Si rezultat i gjithë këtyre ndodhive, kundërtrupat e transferuar me origjinë nga nëna (maternale) sigurojnë imunitet te fetusi dhe te i porsalinduri. 
 

FLATË KYÇE
Imunoglobulina
Valenca
Vargu i rëndë
Vargu i lehtë
Regjioni variabil
Regjioni konstant
Regjioni nyjëtues
Domeni
Regjioni hipervariabil
Regjioni strukturor
Grupet dhe nëngrupet
Fab & Fc, F(ab')₂
Tipi dhe nëntipi
Klasa dhe nënklasa
Opsonina
Vargu J
Komponenta sekretore

  Figura 2A. Struktura bazike e imunoglobulinave

  Figura 2B. Shtypni në imazhin në të majtë për demonstrim të animuar të strukturës së kundërtrupave. Kërkon Chime Plug-In. Shkarkoni Chime këtu.  Realizuar nga Eric Martz. Mbështetur nga Division of Undergraduate Education of the National Science Foundation.

  Figura 2C Shiriti i kundërtrupit të parë intakt i kristalizuar (IgG2A). Harris, L. J., Larson, S. B., Hasel, K. W., Day, J., Greenwood, A., McPherson, A. Nature 1992, 360, 369-372. © 2000  Antibody Resource Page

  Figura 2D
Kundërtrupi rrotullues.  Jose Saldanha,  Humanization by Design  © 2000,  Antibody Resource Page

STRUKTURA THEMELORE E IMUNOGLOBULINAVE

Struktura themelore e imunoglubulinave është e ilustruar në figurën 2. Megjithëse imunoglobulinat e ndryshme mund të dallojnë në aspektin strukturor, të gjitha janë të ndërtuara nga njësitë e njëjta bazike.

Zingjirët e lehtë dhe të rëndë

Të gjitha imunoglobulinat kanë strukturë të ndërtuar nga katër zingjirë si njësi të tyre themelore. Ato përbëhen nga dy zingjirë identikë të lehtë (23kD) dhe dy zingjirë identikë të rëndë (50-70kD)

Lidhjet disulfide

1. Lidhjet disulfide ndërzingjirore - zingjirët e rëndë  dhe të lehtë dhe dy zingjirët e rëndë mbahen së bashku përmes lidhjeve disulfide ndërzingjirore dhe përmes ndërveprimeve jokovalente. Numri i këtyre lidhjeve ndërzingjirore disulfide ndryshon në kuadër të molekulave të ndryshme të imunoglobulinave.

2. Lidhjet disulfide brendazingjirore - brenda secilit zingjir polipeptidik ekzistojnë gjithashtu lidhjet brendazingjirore disulfide.

Regjionet variabile (V) dhe konstante(C)

Pas krahasimit të bërë në rënditjen e aminoacideve në llojet e ndryshme të zingjirëve të rëndë e të lehtë, është bërë e qartë se që të dy zingjirët mund të ndahen në dy regjione varësishtë nga variabiliteti në rënditjen e aminoacideve. Këto janë:

1. Zingjiri i lehtë-V_L (110 aminoacide) dhe C_L (110 aminoacide)

2. Zingjiri i rëndë-V_H ( 110 aminoacide) dhe C_H (110 aminoacide)

Regjioni nyjëtues

Ky është një regjion në të cilin krahët e molekulës së kundërtrupit formojnë strukturë në formë të shkronjes Y. Emërtohet si regjion nyjëtues ngase ekziston një lloj fleksibiliteti i molekulës ne këtë pikë.

Domenet

Pamjet tredimensionale të molekulës së imunoglobulinës tregojnë që kjo molekulë nuk është plotësisht e drejtë siç është paraqitur në fig. 2A. Përkundër kësaj, ajo është e palosur në regjione globulare ku secila nga këto përmban një lidhje disulfide brendazingjirore (fig 2B-D). Këto regjione emërtohen si domene.

1. Domenet e zingjirit të lehtë- V_L dhe  C_L

2. Domenet e zingjirit të rëndë-V_H, C_H1-C_H3 ( ose C_H4)

Oligosakaridet

Karbohidratet janë të lidhura në domenin C_H2 në shumicën e imunoglobulinave. Sidoqoftë, në  raste të caktuara karbohidratet mund të gjenden të lidhura edhe ne lokacione të tjera.

STRUKTURA E REGJIONIT VARIABIL

Regjionet hipervariabile (HVR) ose regjionet përcaktuese të komplementaritetit

Krahasimet e renditjes së aminoacideve të regjioneve variabile të imunoglobulinave kanë treguar që pjesa më e madhe e këtij variabiliteti është e pranishme në tri regjione të ashtuquajtura regjione hipervariabile ose regjionet përcaktuese të komplementaritetit të ilustruara ne figurën 3. Kundërtrupat me specificitet të ndryshëm (p.sh. pozita të ndryshme kombinuese) kanë regjione të ndryshme përcaktuese të komplementaritetit, përderisa kundërtrupat me specificitet të njëjtë kanë regjione identike përcaktuese të komplementaritetit (p.sh. CDR është regjion kombinues i kundërtrupit). Regjionet e tilla përcaktuese të komplementaritetit janë gjetur në zingjirët e lehtë dhe të rëndë.

Regjionet strukturore

Zonat në mes regjioneve përcaktuese të komplementaritetit në kuadër të regjionit variabil emërtohen si regjione strukturore (figura 3). Bazuar në ngjashmëritë dhe dallimet në regjionet strukturore, zingjirët e lehtë dhe të rëndë të imunoglobulinave mund të ndahen në grupe dhe nëngrupe. Kjo përfaqëson produkte të gjeneve të ndryshme të regjionit variabil.

 

Shtypni në të majtë të imazhit për të parë strukturën molekulare të një fragmenti Fab të lidhur në peptidin e hemaglutininës së influencës. Kërkon Chime. Shkarkoni Chime këtu)

Shtypni imazhin në të majtë për të parë detajet e ndërveprimit ndërmjet kundërtrupit monoklonal të miut me lizozimë të bardhë të vezës. Kërkon Chime. Shkarkoni Chime këtu)

FRAGMENTET E IMUNOGLOBULINAVE: RAPORTI STRUKTURË/FUNKSION

Fragmentet e imunoglobulinave të prodhuara nga digjestioni proteolitik janë treguar të jenë mjaft të dobishme në sqarimin e raportit strukturë/funksion në imunoglobulina.

Fab

Digjestioni me papainë e bën ndarjen e molekulës së imunoglobulinës në regjionin nyjëtues para lidhjeve H-H ndërzingjirore disulfide. (figura 4).Kjo rezulton me formimin e dy fragmenteve identike që përmbajnë zingjirin e lehtë dhe domenet V_H dhe C_H1 të zingjirit të rëndë.

 Lidhja e antigjenit: këto fragmente janë emërtuar Fab fragmente ngase përmbajnë vendët lidhëse të kundërtrupit për antigjen. Çdo Fab fragment është monovalent përderisa molekula origjinale ka qenë bivalente. Vendi kombinues i kundërtrupit formohet nga V_H dhe V_L. Një kundërtrup ka aftësi të lidh një determinantë të caktuar antigjenike ngase ka kombinacion të veçantë të V_H dhe V_L.  Kombinimet e ndryshme të V_H dhe V_L  rezultojnë më kundërtrupa që mund të lidhin detreminanta të ndryshme antigjenike.

Fc

Digjestioni me papainë gjithashtu sjell formimin e fragmenteve që përmbajnë pjesën e mbetur të dy zingjirëve të rëndë ku secili nga këta zingjirë përmban domenet C_H2 dhe C_H3. Fragmenti është emërtuar si Fc ngase lehtë i nënshtrohet kristalizimit.

Funksionet efektore - funksionet efektore të imunoglobulinës ndërmjetësohen nga kjo pjesë e molekulës. Funksionet e ndryshme ndërmjetësohen nga domenet e ndryshme në këtë fragment (figura 5). Normalisht, aftësia e kundërtrupit për të bartur një rol të tillë efektor kërkon lidhjen paraprake të antigjenit; sidoqoftë ekzistojnë përjashtime nga kjo rregull. 

F(ab’)₂

Trajtimi i imunoglobulinave me pepsinë rezulton në ndarjen e zingjirëve të rëndë poshtë lidhjeve ndërzingjirore H-H, që rezulton me një fragment, i cili përmban të dy regjionet lidhëse antigjenike (figura 6). Ky fragment është emërtuar si F(ab’)₂ ngase ka qenë bivalent. Regjioni Fc i molekulës digjestohet në peptide të vogla nga ana e pepsinës. F(ab’)₂  lidh antigjenin por nuk ndëmjetëson funksionet efektore të kundërtrupave. 

 

KLASËT, NËNKLASËT, LLOJET DHE NËNLLOJET  E IMUNOGLOBULINAVE HUMANE

Klasët e imunoglobulinave

Imunoglobulinat mund të ndahen në pesë klasë të ndryshme, bazuar në ndryshimet në renditjen e aminoacideve në regjionin konstant të zingjirëve të rëndë. Të gjitha imunoglobulinat brenda një klase të caktuar do të kenë regjione konstante të zingjirëve të rëndë shumë të ngjajshme. Këto dallime mund të zbulohen me studimet sekuanciale ose me ato serologjike (psh.më përdorimin e kundërtrupave kundër këtyre regjioneve diferenciale).

1.       IgG-zingjirët e rëndë Gama

2.       IgM-zingjirët e rëndë Mu

3.       IgA-zingjirët e rëndë Alfa

4.       IgD-zingjirët e rëndë Delta

5.       IgE-zingjirët e rëndë Epsilon

Nënklasët e imunoglobulinave

Klasët e imunoglobulinave mund të ndahen në nënklasë bazuar në dallimet e vogla në rënditjen e aminoacideve në regjionin konstant të zingjirit të rëndë. Të gjitha imunoglobulinat brenda një klase do të posedojnë renditje aminoacidike shumë të ngjashme në regjionet konstante. Këto dallime zbulohen me metoda serologjike.

1. IgG nënklasët

a) IgG1-zingjirët e rëndë Gama 1

b) IgG2-zingjirët e rëndë Gama 2

c) IgG3-zingjirët e rëndë Gama 3

d) IgG4-zingjirët e rëndë Gama 4

2. IgA nënklasët

a) IgA1-zingjirët e rëndë alfa 1

b) IgA2-zingjirët e rëndë alfa 2

Tipet e imunoglobulinave

Imunoglobulinat mund të klasifikohen edhe në bazë të zingjirit të lehtë që posedojnë. Dallimet në zingjirët e lehtë bazohen në renditjen e aminoacideve në regjionin konstant të zingjirit të lehtë. Këto dallime zbulohen me metoda serologjike

1. Zingjirët e lehtë Kapa

2. Zingjirët e lehtë Lambda

Nëntipet e imunoglobulinave

Zingjirët e lehtë gjithashtu mund të ndahen në nëntipe bazuar ne dallimet në rënditjen e aminoacideve brenda regjionit konstant të zingjirit të lehtë.

1. Nëntipet lambda

a) lambda 1

b) lambda 2

c) lambda 3

d) lambda 4

c) Lambda 3 

d) Lambda 4 

Nomenklatura

Imunoglobulinat emërtohen bazuar në klasët, apo nënklasët e zingjirit të rëndë apo tipit ose nëntipit të zingjirit të lehtë. Përveç në rastin e një definimi preciz, duhet të supozoni që të gjitha nënklasët, tipet dhe nëntipet janë prezente. IgG ka kuptimin që të gjitha nënklasët dhe tipet janë prezente.

Heterogjeniteti

Imunoglobulinat e konsideruara si popullatë e molekulave, janë mjaft heterogjene ngase janë të përbëra nga klasët dhe nënklasët e ndryshme dhe secila posedon tipe dhe nëntipe të zingjirëve të lëhtë. Përveç kësaj, molekulat e ndryshme të imunoglobulinave mund të kenë tipare të ndryshme në raport me lidhjen e antigjenit për shkak të regjioneve të ndryshme V_H dhe V_L.

STRUKTURA DHE DISA VEÇORI TË KLASËVE DHE NËNKLASËVE TË  IMUNOGLOBULINAVE

IgG

1. Struktura

Struktura e nënklasëve të IgG-së është paraqitur ne fig.7. Të gjitha IgG-të janë monomerë (imunoglobulinë 7S). Nënklasët dallojnë në numrin e lidhjeve disulfide dhe gjatësinë e regjionit nyjëtues.

2. Veçoritë

Është imunoglobulina më e gjithanshme, ngase është e aftë të bartë me vete të gjitha funskionet e molekulës së imunoglobulinës.

a) IgG është Ig kryesore ne serum -75% e Ig-së ne serum i takon Imunoglobulinës IgG.

b) IgG është Ig kryesore në hapësirat ekstravaskulare.

c) Transferi placentar: IgG është e vetmja Ig që e kalon barrierën placentare. Ky transfer ndërmjetësohet nga receptori për Fc regjionin e IgG-së i pranishëm në qelizat placentare. Të gjitha nënklasët e IgG-së nuk e kalojnë njësoj barrierën; IgG2 nuk kalon në mënyrë aq efikase.

d) E fikson komplementin – ka dallime të nënklasëve në efikasitetin e fiksimit të komplementit;IgG4 nuk e fikson komplementin.

Lidhja me qeliza - makrofagjet, monocitet, polimorfonuklearët(PMN) dhe disa limfocite posedojnë Fc receptorë për regjionin Fc të IgG-së. Të gjitha nënklasët nuk lidhen njësoj; IgG2 dhe IgG4 nuk lidhen ne Fc receptorë. Si pasojë e një lidhjeje të tillë në Fc receptorët në PMN, monocite dhe makrofagje rezulton me një internalizim më të mirë të antigjenit. Kundërtrupi e ka përgatitur antigjenin për gëlltitje nga ana e qelizave fagocitare. Termi opsonin përdoret për të përshkruar substancat që e ndihmojnë fagocitozën. IgG është një opsoninë e mirë. Lidhja e IgG-së në Fc receptorët e qelizave tjera rezulton me aktivizimin e funksioneve tjera

  Figura 9 Struktura e sipërfaqes qelizore të IgM  

Figura 10 Receptori i antigjenit të limfociteve B  

IgM

1. Struktura

Struktura e IgM-së është paraqitur ne fig.8. IgM normalisht ekziston si pentamer (imunoglobulinë 19S), por mund te ekzistojë edhe si monomer. Në formën pentamerike të gjithë zingjirët e rëndë dhe të lehtë janë identikë. Në këtë mënyrë, valenca teorikisht është 10. IgM posedon një ekstra domen në zingjirin mu (C_H4) dhe gjithashtu posedon me një proteinë tjetër të lidhur në mënyrë kovalente nëpërmjet lidhjes S-S e emërtuar si zingjiri J. Ky zingjir funksionon në polimerizimin e molekulës në pentamer.

2.Veçoritë

a) IgM është Ig e tretë për nga prania në serum.

b) IgM është është Ig e parë e formuar nga fetusi dhe Ig e parë që prodhohet nga qelizat B kur ato stimulohen nga antigjeni.

c) Si pasojë e strukturës pentamerike, IgM është fiksuese e mirë e komplementit. Në këtë mënyrë, kundërtrupat IgM janë mjaft efikas në drejtim të lizës së mikroorganzimit.

d) Si rrjedhojë e strukturës së saj, IgM-ja është gjithashtu Ig e mirë aglutinuese. Kështu që, kundërtrupat IgM janë shumë efikas në drejtim të grumbullimit të mikroorganizmave për eliminim eventual nga organizmi.

e) IgM lidhet në disa qeliza përmes Fc receptorëve.

f) Ig sipërfaqësore të qelizave B.

Ig sipërfaqësore ekzistojnë si monomer dhe iu mungon zingjiri J, por posedojnë 20 ekstra aminoacide në terminalin –C për ta bashkuar atë me membranë (figura 9). IgM në sipërfaqe të qelizës funksionon si receptor për antigjenin në B qeliza. IgM sipërfaqësore  është e lidhur në mënyrë jokovalente me dy proteina shtesë në membranën e qelizës B të emërtuara si Ig-alfa dhe Ig-beta (fig. 10). Këto proteina shtesë veprojnë si molekula përcjellëse të sinjalit, meqenëse zgjatimi citoplazmatik i molekulës së IgG-së është shumë i shkurtër për ta përcjellur një sinjal. Kontakti në mes Ig sipërfaqësore dhe një antigjeni është i domosdoshëm përpara transmetimit të një sinjali nga ana e zingjirit Ig-alfa dhe Ig-beta. Në rastin e antigjeneve të pavarura T, kontakti në mes antigjenit dhe Ig sipërfaqësore është i mjaftueshëm të aktivizojë B qelizat për diferencim në plazma qeliza që prodhojnë kundërtrupa. Sidoqoftë, për antigjenet e pavarura T, sinjali i dytë i siguruar nga qelizat T ndihmëse  është i nevojshëm para aktivizimit të qelizave B.  

  

 Figura 12. Origjina e IgA të tretshme

IgA

1. Struktura

IgA në serum është monomer, por IgA e gjetur në sekrecione është dimer (figura 11). Kur IgA ekziston si dimer, J zingjiri është i shoqëruar me të.

IgA  sekretore posedon gjithashtu një proteinë të shoqëruar me të, emërtuar si fragmenti sekretor apo fragmenti T. IgA nganjëherë referohet si imunoglobulinë 11S. Për dallim prej pjesës së mbetur të IgA-së e cila prodhohet në qeliza plazmatike, fragmenti sekretor prodhohet në qeliza epiteliale dhe i bashkangjitet IgA-së në momentin kur ajo kalon në sekrecione (figura 12). Fragmenti sekretor i ndihmon IgA-së të transportohet përgjatë mukozës dhe gjithashtu e mbron atë nga degradimi në sekrecione.

2. Veçoritë

a) IgA radhitet e dyta për nga prania në serum.

b) IgA është klasa kryesore e Ig në sekrecione -lot,     pështymë, kollustrum, mukus. Meqenëse është konstatuar në sekrecione, IgA sekretore është e rëndësishme në imunitetin lokal.

c) IgA nuk e fikson komplementin, përveç në rast të agregimit.

d) IgA mund të lidhet në disa qeliza-PMN dhe disa limfocite

IgD

1. Struktura

Struktura e IgD-së është paraqitur në figurën 13. IgD ekziston vetëm si monomer.

2. Veçoritë

a) IgD është konstatuar në nivele të ulëta në serum; roli i saj në serum është ende i paqartë.

b) IgD primarisht është gjetur në sipërfaqen e e qelizave B, ku  funksionon si receptor për antigjen. IgD në sipërfaqe të qelizave B ka ekstraaminoacide në  terminalin-C për t’u bashkuar me membranë. Gjithashtu është e lidhur me zingjirët Ig-alfa dhe Ig-beta.

c) IgD nuk e lidh komplementin.

IgE

1. Struktura

Struktura e IgE-së është paraqitur në figurën 14. IgE ekziston si monomer dhe posedon një ekstradomen në regjionin konstant.

2. Veçoritë

a) Është Ig me nivelin më të ulët të pranisë në serum, meqenëse lidhet fort në Fc receptorët e pranishëm në bazofile dhe mastocite, madje edhe para ndërveprimit me antigjen.

b) IgE është e përfshirë në reaksionet alergjike - si pasojë e lidhjes së saj me bazofile dhe mastocite, IgE është e përfshirë në reaksione alergjike. Lidhja e alergjenit për IgE në qeliza rezulton me lirimin e mediatorëve të ndryshëm farmakologjikë që japin simptome alergjike.

c) IgE ka rol edhe në sëmundjet parazitare dhe helmintike (nematode). Meqenëse niveli i IgE-së në serum rritet në sëmundjet parazitare, matja e nivelit të IgE-së ka rol diagnostik në infeksionet parazitare. Eozinofilet posedojnë Fc receptorë për IgE dhe lidhja e eozinofileve për helmintet e mveshura me IgE rezulton me mbytje të parazitit.

d) IgE nuk e fikson komplementin.

Adaptuar nga:F.T. Fischbach në "A Manual of Laboratory Diagnostic Tests," 2nd Ed., J.B. Lippincott Co., Philadelphia, PA.

IgG

1. Niveli i kësaj Ig rritet tek:

a) infeksionet kronike granulomatoze

b) infeksionet e të gjitha llojeve

c) hiperimunizimi

d) sëmundjet e mëlqisë

e) kequshqyeshmëria e rëndë

f) disproteinemitë

g)  sëmundjet e shoqëruara me granulomat hipersenzitive, çrregullimet dermatologjike dhe mieloma IgG

h) artriti reumatoid

2. Niveli i kësaj Ig ulet tek:

a) agamaglobulinemia

b) aplazioni limfoid

c) mungesa selektive e IgG-së, IgA-së

d)  IgA  mieloma

e) proteinemia Bens-Jones

f) leukemia kronike limfoblastike

IgM

1. Niveli i kësaj Ig rritet tek:

a) makroglobulinemia Valdenstrom

b) tripasonomiaza

c) aktinomikoza

d) bartoneloza

e) malaria

f) mononukleoza infektive

g) lupusi eritematoz

h)  artriti reumatoid

i) disgamaglobulinemia

Vërejtje:Te i porsalinduri, niveli i IgM mbi 20 ng/dl ështe një indikacion për një stimulim in utero i sistemit imunitar dhe stimulim nga ana e virusit te rubellës, citomegalovirusit, sifilisit apo toksplazmozës.

2. Niveli i kësaj Ig ulet tek:

a) agamaglobulinemia

b) çrregullimet limfoproliferative

c) aplazioni limfoid

d) mieloma IgG dhe IgA

e) disgamaglobulinemia

 f) leukemia kronike limfoblastike

IgA

1. Rritet në rastet e:

a) sindromës Viskot- Aldrich

b) cirozës së mëlqisë (në shumicën e rasteve)

c) stadeve të caktuara të sëmundjeve të kolagjenit dhe atyre autoimune si artriti reumatoid dhe lupusi eritematoz

d) infeksionet kronike pa bazë në deficiencat imunologjike

e) IgA mieloma

2. Ulet në rast të

a) ataksisë telangiektazisë hereditare (e trashëguar)

b) gjendjeve me deficienca imunologjike ( si p.sh. disgamaglobulinemitë, agamaglobulinemia kongjenitale dhe ajo e fituar dhe hipogamaglobulinemia)

c) sindromit të kequshyeshmërisë

d) aplazionit limfoid

e) mielomës IgG

f) leukemisë akute limfoblastike

g) leukemisë kronike limfoblastike

IgD

1. Rritet në rast të

a) infesioneve kronike

b) mielomës IgD

IgE

1. Rritet në rast të:

a) Sëmundjeve atopike të lëkurës

b) rinitit alergjik

c) astmës

d) shokut anafilaktik

e) mielomës IgE

2. Ulet në rast të:

a) agamaglobulinemisë

b) hipogamaglobulinemisë për shkak të metabolizmit të çrregulluar ose sintezës së imunoglobulinave

Kthehu në seksionin e imunologjia të Microbiology and Immunology On-line

faqja së fundi e ndërruar në  Sunday, February 15, 2015
faqja mbahet nga  Richard Hunt