Orijinal enfeksiyon genellikle, AIDS klinik belirtileri ortaya çıkmadan 8
ila 10 yıllık bir süre önceden vardır; Bununla birlikte, bu süre, iki yıl ya
da daha az olabilir. Hastaların yaklaşık %10'u 2 ila 3 yıl içinde AIDSe
yenik düşer.
Akut enfeksiyon (akut
retroviral sendrom)
Anti-HIV antikorları tespit edilebilecek hale gelene kadar bu süre,
ilk enfeksiyon sonrası 6-12 hafta sürer.
Cinsel ilişki ile alınırsa, virüs meni veya vajinal salgıların
enfekte makrofajlarıyla vücuda girer. Mukozal dendritik
hücrelerebağlanan virus makrofajlar tarafından yayılır ve CD4 + T4
hücreleri enfekte olması için lenf düğümlerine taşır. Hastalığın seyri
sırasında virüs diğer hücre tiplerine göç etmektedir.
Başlangıçta, HIV enfeksiyonu kendini sınırlayan bir orta şiddette bir
hastalık üretir. Bu, tüm hastalarda görülmez ve yaklaşık% 30 enfeksiyon
başlangıç döneminde asemptomatik kalır. Enfeksiyondan hemen sonrası
dönemde, virüs titresi (yaklaşık 4-11 gün sonra enfeksiyon) yükselir ve
bir kaç haftalık bir süre yüksek bir seviyede devam eder(Şekil 4).
Hastada genellikle bazı mononükleoz benzeri semptomlar (ateş, döküntü,
şişmiş lenf bezleri) oluşur ama bunların hiçbiri yaşamı tehdit etmez.
Başlangıç ta CD4 + hücrelerin sayısında bir düşme ve CD8 + hücrelerinde
bir artış olur ancak hızla normale döner. Bu aşamada virüs titreleri
plazma mililitresi için yüz milyon gibi virüs partikülleri ile oldukça
yüksektir.
Enfeksiyonun ilk iki haftasında, sindirim kanalının lemfoid dokusunda
CD4 + hücreleri düşer. Bunun iki sonucu vardır: Yerel immün yetmezlik ve
kronik immün aktivasyonu. Immun aktivasyon sindirim sisteminin hasarlı
mukozasından bakteri translokasyonunun sonucudur.
Enfekte bir kişide viral yük yüksek ve bazı belirtiler görülebilir
olsa bile, pozitif bir western blot HIV testi veya ELISA vermediği
seronegatiflik sırasında bir "pencere dönemi" vardır. İkincisi
genellikle çok daha erken ortaya çıkmakla birlikte, bu seronegatif dönem
serokonversiyondan altı ay önceye kadar sürebilir.
Güçlü bir hücre-aracılı ve hümoral bir anti-HIV bağışıklık cevabı
Sitotoksik B ve T lenfositleri güçlü bir defans sağlar ve virüs büyük ölçüde
dolaşımdan kaybolur (Şekil 4). Artan hücre-aracılı bağışıklık cevabından
sonra, hümoral anti-HIV antikorlarında bir artış vardır. Virüsüne karşı
güçlü bir bağışıklık cevabının olduğu dönemde, her gün 10 milyardan daha
fazla yeni HIV parçacıkları üretilir ama hızla bağışıklık sistemi tarafından
temizlenir ve sadece 5-6 saatlik bir yarılanma ömrü olur (bazı tahminler
yarılanma ömrünü dakikalar gösterir). Kanın ml'de 108 kadar virüs partikülü
olabilir, ancak bulaşıcı bir virüs parçacıklarının sayısı daha düşük
görülmektedir. Bu aşamada, bu virüsun çoğu, HIV 'e özel CD4 + hücreleri de
dahil olmak üzere yakın zamanda enfekte olup çoğalan CD4 + hücreleri
üzerinde geliyor (Şekil 5). Böylece, virusa karşı korumak için çoğalan
hücreleri yok ediyor. Bu virusu üreten hücreler bağışıklık sistemi veya
virüs tarafından tahrip edilir ve yarı ömrü yaklaşık 1 gündür. Bununla
birlikte, CD4 + hücrelerinin üretim oranı, hücre kaybı için telafi edebilir
ve kalıcı hal çoğu CD4 + hücrelerin enfekte olmaması ile ayarlanır.
Aktive olmasına rağmen, hızla çoğalan CD4 + hücreleri
bağışıklık sistemi tarafından yok edilir, enfekte olmuş hücrelerin küçük bir
kısmı dinlenme bellek durumuna geri dönmek için yeterince uzun süre hayatta
kalır (non-enfekte CD4 + bellek hücreleri gibi). İstirahat bellek hücreleri
(ayrıca anamnestik T hücreleri olarak anılacaktır) viral antijenleri
eksprese etmez fakat hücreler antijen ile yeniden aktive olana kadar latent
kalan HIV genomunun bir kopyasını taşır. Bu bellek hücreleri uzun yıllar
hayatta kalır ve ilaç-temelli terapide çok önemli bir rezervuar teşkil
edebilir.
Bu süre boyunca, virüs lenfoid ve sinir dokusu da dahil
olmak üzere diğer bölgelere yayılmaktadır. Bu hastalığın en bulaşıcı
aşamasıdır.
Latent kaynağı
Güçlü bir bağışıklık savunmanın bir sonucu olarak, kanda
viral parçacıkların sayısı azalır ve hasta klinik latentliğie girer (şekil
4). Küçük virüs kan ya da periferal kan lenfositlerinde bulunabilir ilk
etapta, kan CD4 + hücrelerinin sayısı sadece biraz azalır. Bununla birlikte,
virüs özellikle lenf düğümlerinde, ve başka yerlerde persiste kalır,
foliküler dendritik hücreler enfekte fazla sayıda CD4 + hücreleri ile
etkileşerek ve burada viral replikasyonu devam ettirir. Virüs ayrıca
makrofajlar tarafından çoğaltılır.
Kan dolaşımında HIV partiküllerin sayısı klinik latentlik
sırasında çok azalmasına rağmen virüs tespit edilebilir. Virüsün ilk piki
sonrasında, latentlik sırasında virüs bir "set point" ulaşır. Bu ayar
noktası, klinik hastalığın başlama zamanını gösterir. Kanda 1000 kopya /
ml'den az olması ile, hastalık muhtemelen 10 yıldan daha fazla bir latentlik
süresi ile meydana gelir. 200 kopya / ml'den az ise, hastalığın kliniği
görünmemektedir. 100.000 kopya/ml'den fazla olan hastaların çoğu, CD4 +
hücrelerini daha hızlı kaybeder ve 10 yıldan önce AIDS kliniğine ilerlerler.
Tedavi edilmeyen hastaların çoğu klinik latentlik aşamasında ml'de 10.000
ila 100.000 kopya arasındadır.
CD4 + hücrelerinin
kaybı ve immün yanıtın çöküşü
HIV enfeksiyonu kontrol etmede bağışıklık sistemi için
başarısızlığın bir nedeni, CD4 + T yardımcı hücrelerin virüsun hedefi
olmasıdır. Ayrıca, foliküler dendrit hücreleri HIV ile enfekte olabilir ve
bunların da zaman içinde sayısı azalmaktadır. Ayrıca, CD4 + hücrelerine
antijeni olan dendritik hücreler, antijen tarafından uyarıldığı zaman bu
hücrelere temasıyla virüsu getirebilir.
Enfeksiyon sırasında, HIV'e özgü bağışıklık cevabının derin
bir kaybı vardır çünkü:
-
yanıt veren CD4 + hücreleri enfekte olur. Böylece,
toleransa yol açan klonal delesyon vardır. Virüse cevap olarak çoğalan
hücreler enfekte olur ve onun tarafından öldürülür
-
Epitop değişimi (aşağıya bakınız) immün yanıtdan HIV'in
kaçışına yol açabilir
-
Aktive edilmiş CD4 + T hücreleri apoptoza karşı
duyarlıdırlar. Enfekte olmamış CD4 + ve CD8 + T hücrelerinin
kendiliğinden apoptozi, HIV ile enfekte hastalarda ortay çıkar. Ayrıca
HIV 'a özel CD8 + hücrelerinin seçici apoptozisi var gibi görünmektedir
Foliküler dendritik hücrelerin sayısı, CD4 + hücrelerini uyarmak için
azalmış kapasite ile zamanla düşer
CD4 + hücrelerinin amansız düşüşü özellikle HIV'e özel olan bir kayıptır. Bu
enfeksiyon başından itibaren ortaya çıkar ve (kemoterapi müdahalesi
yapılmadıkça) kalıcıdır. AIDS'in son dönemine yakın, CD8 + hücreleri de ani
olarak düşer. Bu HIV enfeksiyonu sırasında, çoğu CD4 + hücreleri aslında
virüs tarafından enfekte olmamasına rağmen bazı başka yollarla ölür (aşağıya
bakınız).
Hastalığın başlangıcı
- AIDS
Klinik latentlik süresi 1-2 yıl gibi kısa veya15 yıldan
fazla olarak değişir. AIDS başlangıcının çocuklar hariç, 3 yıldan az olması
nadirdir. Ancak, en sonunda, yardımcı CD4 + (T4) hücreleri tahrip
edildiğinden virüs artık olarak kontrol edilemez (şekil 4). İronik olarak,
katil hücreler HIV'i kontrol etmek için gerekir, aynı zamanda etkili
çalışması için gereken yardımcı T hücrelerine zarar verir. CD4 +
hücrelerinin eksikliği ile yeni sitotoksik T hücresi yanıtı yardımcı
hücrelerin eksikliğinden oluşamaz ve bu yeni tepkiler virüs mutasyonu için
gereklidir. CD4 + hücreleri cu mm başına 200 altına düşdüğünde, virüs
titreleri hızla yükselir ve immun aktivite hızla düşer. İmmun yeterliliğin
kaybı diğer virüsler, mantarlar veya protozoa gibi normalde iyi huylu olan
fırsatçı parazit enfeksiyonlara neden olur (Şekil 6A ve B). AIDS
geliştiğinde, hastalar nadiren kemoterapötik müdahalesi olmadan iki yıldan
fazla hayatta kalır. (Anti-HIV kemoterapi bölümüne bakınız). Bu aşamada
önemli farklılıklar vardır. Klinik AIDS'li bazı hastalar birkaç yıl için
hayatta kalırken nispeten sağlıklı görünen diğerleri ise büyük bir fırsatçı
enfeksiyona aniden yenik düşebilir.
HIV enfeksiyonunun bir fazı, AIDS
ile ilişkili kompleks (ARC), tarif edilerek kullanıldığı not edilmelidir.
AIDS'in tanımı olan neoplazmlar ve fırsatçı enfeksiyonlardan yoksun,
hastalığın bu aşamasında hastalar ağız, el ve ayak tırnaklarında mantar
enfeksiyonları ile birlikte kilo kaybı ve yorgunluk gösterir.
Şekil 4A
Şekil 5A
Şekil 6A
Şekil 7 
